Zondag 18 mei 2008, 's morgens om 07:30 uur gaat de telefoon, Oma (de moeder van Frida) belt ons wakker, zoals altijd als we op tijd willen opstaan. Één blik door het raam laat ons weten dat het weer MX-5 weer is; de vogels zijn alweer druk en de meidoorn staat prachtig te bloeien in de ochtend zon. Onder de douche vandaan een rondje door het bos gelopen met de hond zodat ze er weer even tegen kan tot de middag. Na het ontbijt in de tuin gaan we haar dan toch eindelijk ophalen, al glimmend fluistert ze gaan we nu eindelijk? Één draai aan de sleutel en ze ontwaakt, klaar voor de rit naar Gouda, dit keer lekker dicht bij huis, wat gaat deze dag ons weer brengen? Het is immers altijd weer spannend wat je te zien krijgt! Na een kopje koffie het ophalen van het routeboek en de mededeling of we even een stukje willen schrijven gaan we op pad. Wat schrijven, tuurlijk "appeltje eitje" ,waar moet je het over hebben? Denk je dan!!! Nou en dat was na deze rit echt niet moeilijk, alles wat wij mooi en leuk vinden was aanwezig.

Onze Arnhemse vriendjes (ze zouden eerst niet komen), smalle dijkjes, een stukje varen, mooie vergezichten, doorkijkjes, véél molens en stukjes waar je even lekker kon sturen. wat wil een liefhebber nog meer?We zijn echt op plekjes geweest waar we het bestaan niet van af wisten, je komt normaal gesproken toch niet iedere dag in Vlist of Hoog Blokland, tenzij je er woont of familie hebt. Langs veel kleine watertjes en weggetjes stonden prachtige gerenoveerde boerderijen met mooi aangelegde tuinen. Hele pittoreske dorpjes met een kroeg die aangaf dat daar toch echt wel het hol van de oranje leeuw was. Wat natuurlijk tegen viel is dat we moesten betalen voor de overtocht over de Lek, Een beetje kapitein had zo vereerd geweest met zulke mooie MX-5en op z'n pont dat hij ze gratis had over gezet ( het zal wel jaloezie zijn geweest zullen we maar aannemen). Voor ons was wel héél bijzonder, de Kinderdijk, wij dachten dat er in Zaandam een paar molens stonden, maar dit was pas echt serieus, niet zes of zeven maar een stuk of twintig.


Na nog een stukje genieten kwamen we aan op de eind lokatie in Gorinchem, waar we gastvrij werden opgewacht met een drankje en veel hapjes. Even lekker kunnen na kwekken over deze prachtige rit, en sssssst niet verder vertellen, Ruud heeft gefluisterd dat hij nog wel wat iedeën had. En dat vinden wij echt niet erg en met ons nog velen. Al met al weer een rit die je er weer voor laat zorgen dat je de maandag weer met veel arbeidsvreugde aan je werkweek begint. En daar is het toch om te doen "niet waar".

Ruud en Mireille, Hartstikke bedankt voor deze echt Hollandse rit.

Paul en Frida

---