Een maand of drie geleden werd de Frieslandrit van Leo en Greet weer voor inschrijving open gezet, om er zeker van te zijn daar weer bij te zijn hebben wij meteen ingeschreven. De voorpret van dit weekend begint al bij de inschrijving want je maakt er natuurlijk weer een weekend van, de ervaring na twee keer is toch dat het een beetje een "buitenlandrit" is. Dus meteen weer zoeken naar een leuk hotelletje in de omgeving, uiteindelijk zijn we in Akkrum terecht gekomen bij hotel Goerres. Dit hotel ligt op slechts 10 minuten rijden van de startlocatie in Terherne.

Uiteindelijk is het zover, het is zaterdag 8 augustus en we zijn we al vroeg uit de veren en zijn om 09.15 uur richting Drenthe te rijden naar onze MX-5 vrienden Ton en Ineke die daar in Echten op de camping staan. Na de lunch vertrekken we gezamenlijk naar Terherne om aldaar met een aantal MX-5ers het weekend alvast in te luiden met een gezamenlijke borrel. Het is allemaal heel gezellig en na de borrel gaan met z'n allen lekker naar de chinees. Na het heerlijke buffet zijn we allen richting ons slaap onderkomen gegaan, de volgende ochtend moesten we natuurlijk weer fris en fruitig zijn om de rit te rijden. Aangekomen in het hotel bleek het MX-5 gehalte hoog te zijn, we zaten er met 5 equipes die dezelfde gedachten als ons hadden, gewoon een lekker lang weekend er van te maken. We hebben nog even gezamenlijk een afzakkertje gedronken.

De zondag was aangebroken, de dag van de rit, eerst nog even uitgebreid ontbijten en dan op naar de startlocatie. Aldaar aangekomen bleek dat we zeker niet de eersten waren, er stonden al een tiental MX-5jes geparkeerd rond de Buorkerij, de startlocatie. De organisatie deelde ons mede dat er 74 equipes zouden meedoen aan dit evenement, waaronder niet alleen MX5 clubleden, er waren door de club een aantal plaatsen beschikbaar gesteld voor MX5 Fun Noord, ook reden er 2 leden equipes uit België mee, we hebben ze gesproken en zij zijn zeer enthousiast over onze club. In ieder geval een mooi aantal deelnemers in toch een vakantieperiode.

Na weer vele mensen te hebben begroet en gesproken zijn we dan toch gestart aan de rit, die voerde ons door vele onbekende plaatsjes zoals Poppenwier, Gauw, Ysbrechtum, Tjalhuizum en vele andere plaatsjes. In Workum, ook wel pottenbakkersstad genoemd en heel gezellig stadje, zijn we even uit de auto geweest en hebben daar wat rondgekeken. Door de aanwezigheid van geschikte klei in de omgeving van Workum werd aardewerk gemaakt. Van de roodbakkende Friese klei werden allerlei eenvoudige gebruiksartikelen gemaakt door kleine ambachtelijke bedrijfjes. Een pottenbakkerij bestond meestal uit een woonhuis met daarachter een werkplaats en opslagplaats voor klein en turf. De oven werd gestookt op turf. Bij IT Pottebakkershus hebben we heerlijk koffie gedronken met natuurlijk een heerlijke appelpunt.

We hebben onze weg vervolgd en hebben ons verbaasd over het mooie landschap waar we rondreden, we hebben al 2 keer eerder een Frieslandrit gereden maar deze is toch nummer 1 geworden. Er zat heel veel variatie in de route, het ene moment reed je op een dijkje en het andere reed je weer door een prachtig dorpje of bossen. We zijn ook nog even gestopt bij het Seedyk Kiekje, een mooi uitkijkpunt over de Huiterbuursterpolder met daarachter het Gaasterlandse heuvellandschap. Ook Sloten lag op de route. Sloten is een vestingstadje in de gemeente De Friese Meren, het is de kleinste van de Friese Elfsteden. Het heeft een mix van historische gebouwen en moderne voorzieningen.

Na al het moois wat ons was voorgeschoteld kwam het einde van de rit natuurlijk weer in zicht, we waren inmiddels ook wel een beetje dorstig geworden na zo'n rit van 130 kilometer. Gelukkig konden wij onze dorst lessen bij het team van Leo en Greet, die stonden natuurlijk al klaar om iedereen weer te ontvangen met een hapje en drankje. Het weer was prachtig en dat toverde natuurlijk een glimlach op het gezicht van alle deelnemers. Leo en Greet, bedankt voor jullie organisatie. Volgend jaar weer?   

Groetjes

Marja & Arjan Brand