Een spetterend lang weekend in de Yorkshire Dales

De heenreis

De voorpret begon al bij het nog-een-keer-poetsen van ons rode autootje, spullen inpakken, paspoorten opzoeken, voordeur op slot en dan op weg naar Europoort, waar de Pride of Rotterdam al klaar lag onder een dreigende lucht. Het water klotste al verrukkelijk, windkracht 7 belovend, tegen het schip.

Onze reis begon twee dagen eerder voor een bezoek aan de Cotswolds. Wie daar meer over wil weten kan ons even gezellig mailen. De meeste van onze reisgenoten vertrokken donderdag 4 september met de nachtboot van Rotterdam naar Hull, alwaar het gezelschap, heerlijk door de golven wel óf juist niet in slaap gewiegd, ‘s morgens in hun MX-5-jes stapte. Even wennen hoor dat links rijden en - oei! - die eerste rotondes.

De meeste MX-5 vrienden brachten een kort bezoek aan de prachtige oude stad York, met de gezellige winkelstraatjes en romantische huisjes. Sommigen hadden nog tijd voor een wandeling over de oude stadsmuur en dan begon de schitterende tocht door de Yorkshire Dales, die onze reisleiders Huib en Ineke zorgvuldig hadden uitgezet. Engeland had al enige dagen last van hevige regenval en dat was ook te merken aan de gigantische waterpoelen, waar onze kort voor de reis nog schoon gespoten bolides doorheen moesten.

Maar op vrijdagavond 5 september om 6 uur was iedereen, komend uit verschillende windstreken, in het Patterdale Hotel aangekomen. Iedereen vrolijk iedereen begroetend met een pintje of een sapje in de hand. Een uur later zaten we allen lekker hongerig na zo’n lange dag in lange rijen in de eetzaal, alwaar Huib ons verwelkomde en het gezelschap voorstelde aan Keith en Jo van de Engelse MX-5 Club. Zij stonden Huib en Ineke met raad en daad terzijde bij de voorbereiding. De ritten waren door Peter en Christine van de regionale MX-5 Club aldaar nog gecontroleerd. Na het uitreiken van het routeboek mocht iedereen die op de boot slecht geslapen had naar bed, maar er waren ook nog een paar leuke moppentappers, die een clubje pretmakers tot middernacht wakker wisten te houden.

Lakes Drive dag 1

Zaterdagmorgen. Wat een verrukkelijke, relaxte start met zo’n full English breakfast en dan lekker langzaam aan de nieuwe dag beginnen. Echter na vijf minuten rijden vanaf het hotel was iedereen op slag helemaal wakker. Waterplassen als meren zo groot versperden ons de weg. Hoe diep ze waren moest je maar afwachten - soms wel 30 cm - en het regende fikse pijpenstelen. Aldus plonzend en spetterend vorderden we maar langzaam en we hadden sombere voorgevoelens over de rest van de route, maar gelukkig werd de weg wel droger naarmate we hoger gingen. Het landschap was schitterend en de laaghangende wolken pasten prachtig bij de mysterieuze bruingrijze tinten van de berghellingen. De natuur is in het Lake District woester dan we dachten.

Hawkshead is een zeer toeristisch dorp met veel kledingzaakjes en souvenirwinkels. Het was er heel druk en daarom gingen wij maar gauw weer verder toeren. Het regende wat minder, nu genoten we nog meer van het prachtige landschap en de schaapjes, die rustig over de weg wandelen. Aangekomen op Hilltop, het huis van de kennelijk nogal geliefde schrijfster en illustratrice Beatrix Potter, was zelfs het parkeerterrein al vol. Dus tuften we maar weer door. We hadden er nu zo’n 125 km opzitten en vanachter de struiken in de berm zagen we het water schitteren van het prachtige Windermere. Uitstappen en foto’s maken, vooral bij de veerpont waarmee we het meer overstaken. Het waaide er heel hard, maar het was nu wel droog en na deze leuke break toerden we naar het stadje Bowness on Windermere, waar wij vol verwachting uit de MX-5 sprongen om het stadje te gaan verkennen. We liepen wat rond en belandden al spoedig in zo’n heerlijk Engels uitziende pub.

Ja, en toen was het al een uur of vijf begonnen we aan de laatste prachtige rit naar ons hotel, meestal dicht langs de oevers van het enorm lange Ullswater met de Kirkstone Pass, die nu in nevelen gehuld was vanwege de vele regen. Het dal waar we doorreden was prachtig en deed ons aan Schotland denken. We zagen dan ook veel wandelaars, helemaal in plastic verpakt. Een aantal van onze MX-5 vrienden misten het borreluurtje voor het diner, omdat de pontbaas om vijf uur er opeens geen zin meer in had en toen vele kilometers moesten omrijden om het meer heen. Wat een dag, wat een dag, maar we kregen een voortreffelijk diner opgediend, om daarna in de lounge en in de bar nog een avond lang na te praten. Bij een naburig hotel werd vuurwerk afgestoken, een feestelijk besluit van een mooie dag.

Lakes Drive dag 2

De volgende ochtend kwam iedereen met een vrolijk zondags gezicht de trap af, want zowaar, vanuit de slaapkamerraampjes zagen wij een tamelijk heldere lucht. Veel MX-5 drivers vertrokken dan ook met het kapje open. Om 11 uur liet de zon zich al even zien en groot was onze vreugde. Via Kendal en Sedberg (prachtig plaatsje) zou onze tocht verder noordwaarts gaan richting de Yorkshire Dales. Halverwege de ochtend stopten we precies getimed voor een leuke Inn, waar ze een heerlijke sunday morning coffee serveerden. Een half uur later stopten we na enig zoekwerk nog akelig goed getimed bij een benzinepomp in Sedberg, die wel open was op zondag. Er waren meer equipes die opgelucht adem haalden. Na zo'n kleine 100 km rijden we dan echt in de Dales.’t Is er prachtig met spannende bochten en breath taking views.

Er lijkt geen eind te komen aan de kronkelige en steile weggetjes in het lege, groene heuvellandschap met eenzame hoeven en vrij rond lopende schaapjes, ook hier waren nog enkele grote plassen op de weg van wel bijna 30 cm diep. We reden bijna de hele dag open. Heerlijk!! Bij de hoogst gelegen pub van Engeland (Tan Hill) was geen parkeerplekje meer te vinden, dus reden we maar door en lesten wij onze dorst in de hotelbar na een schitterende tocht van zo'n 200 km.

's Avonds bij het afscheidsdiner zat de stemming er natuurlijk goed in en werden Huib en Ineke op originele wijze bedankt met kadootjes en al. Ook de Engelse vrienden Keith and Jo en Peter and Christine werden alom geprezen voor hun inzet, en onder luid applaus werd de keukenbrigade lof toe gezwaaid

De terugreis

Maandagmorgen 8 september na het uitchecken, begonnen we aan de terugreis. Gelukkig nog een hele lange dag rondtoeren in het mooie Engeland. Huib had voor de liefhebbers een route naar Hull uitgezet maar iedereen was vrij om zelf de weg naar de boot te vinden. Het werd een mooie dag, kapje open, prima weertje, lekker zonnetje, gezellige stadjes o.a. Kirkby, Ingleton en Hawes, langs de rivier de Ure naar Harrogate en tenslotte Hull, vanwaar de ferry Pride of Hull ’s avonds om 9.00 uur vertrok. Onderweg deden we nog een gezellig inn aan in Bainbrigde, waar we fish en chips bestelden. De heerlijk gebakken de vis was zo groot dat hij nauwelijks op het bord paste. De MX-5 drivers, die York nog op de terugreis hadden bezocht, zagen dat grote delen van de stad nog onder een meter water stonden ten gevolge van de zware regens in de afgelopen dagen.

Het werd op de terugreis weer dolle pret aan boord van de pont met allemaal leuke mensen, lekkere drankjes en een balletvoorstelling van twee jongedames in de ballenbak. De volgende ochtend reden we in optocht de boot af en op een parkeerstrook voor de douane namen we al zoenend en handenschuddend afscheid van elkaar.

Good bye,
Tieme en Aaltje van der Meiden