Wij gebruiken onze MX-5 om, weg van de snelweg veel leuke en mooie stukjes van Nederland en andere landen te zien. En als het echt mooi is, gaan we graag weer eens terug. De Veluwe, Nunspeet en omstreken is zo’n gebied dus we hoefden niet lang na te denken of we aan de Ôlienutjes-rit mee zouden doen. We zijn al menigmaal (de laatste keer op 1 juli) op de Veluwe geweest en het was altijd leuk. Zou het Yvonne en Ad lukken om ons weer nieuwe stukken en weggetjes van de Veluwe te laten zien?

We vertrekken op tijd van huis. Het is mooi weer, de kap open en met een lekkere vaart over de snelweg naar Nunspeet. Het gaat goed tot we voor Amersfoort op de A28 in een file terecht komen. Na het voorzichtig om een omgeslagen caravan laveren, gaat het snel naar Nunspeet. Het is al druk op de parkeerplaats van hotel Dennenhoeve. Altijd weer een feest om zoveel frisgewassen MX5-jes bij elkaar te zien. We halen de routebeschrijving op, krijgen een zakje ôlienutjes en gaan door naar de koffie met gebak; lekker, daar waren we wel aan toe. De koffiejuffrouw is heel meelevend. Ze hoopt dat we allemaal airco in onze auto’s hebben, want anders moeten we, met deze warme temperaturen met het raam open rijden!! Nou juffrouw wij doen het raam wel open en het dak ook. Nog even met andere rijders praten en dan op weg.

De routebeschrijving, volgens het bolletje-pijltje systeem ziet er overzichtelijk uit. De rit is opgedeeld in 4 hapklare brokken. We worden al meteen de groene bossen van de Veluwe ingestuurd. Veel bomen, groen, mooie rustige weg. Er staan spandoeken langs de weg; toch benieuwd wat er op staat. Joop?? Het houdt ons wel even bezig en, oops, te laat vaart geminderd om veilig de afslag naar Ermelo te nemen. Met enig schaamrood op de wangen, draaien we en sluiten aan achter een kleine stoet MX-5-jes. Maar het maakt niet uit of je voor of achter rijdt. Soms rijden we helemaal alleen, dan weer met een paar MX-5-jes of in een grotere groep.

Na Ermelo door richting het Speulderbos. Mooie natuur. We stoppen niet, want het is nog vroeg in de rit. We maken wel een aantekening dat we hier eens terug moeten komen voor een fikse wandeling. Door Garderen met de korenmolen De Hoop gaat het door naar het Kootwijkerzand. Het laatste stuk naar het parkeerterrein is zand en het stoft behoorlijk. Dat stof moet je maar zien als souvenir. Kun je mee naar huis nemen en thuis er weer afwassen.

Het eerste brok is op, we rijden in brok 2 over mooie wegen, inclusief een anderhalve kilometer grindweg naar Radio Kootwijk. Als we aan komen rijden, zien we gebouw A van het voormalige PTT-zendstation recht voor ons. Wat een bakbeest. Yvonne en Ad hebben in de routebeschrijving al het een en ander opgenomen over het radiostation. Vanavond toch maar even naar Google om nog meer informatie op te halen. Even de benen strekken, de dorstige (stoffige) kelen laven en dan door voor brok 3.

Door het heidelandschap van de Hoge Veluwe gaat het via Hoog Soeren naar Apeldoorn. We rijden langs Paleis het Loo, lezen het stukje geschiedenis in de routebeschrijving en daarna gaat het door naar Vaassen. Daar vinden we het middeleeuws kasteel de Cannenburch. Altijd weer een fraai plaatje deze burcht. Het ligt prachtig en heeft ook een echte geschiedenis.

Het laatste stuk van nog zo’n 42 km brengt ons terug naar het startpunt. We rijden weer door bossen en langs landerijen. Nog steeds veel groen, mooie bloemen hier en daar, dieren in de wei en vogels die fluiten in de bomen.

Terug bij de start vinden we weer een parkeerplek, een verfrissing en een lekker hapje. Natuurlijk even napraten met andere rijders. Dan is het weer tijd om op huis aan te gaan. Als we het laatste stuk over de A-12 naar huis rijden, constateren we, terwijl we het laatste ôlienutje laten verdwijnen, dat we de hele dag open hebben kunnen rijden. Of dat voor alle deelnemers zo is, weten we niet want in onze spiegels zien we grote donkere wolken boven het midden van het land. Zou het daar ook droog blijven?

We hebben weer een mooie rit gereden. En, ja, we hebben weer nieuwe stukken van de Veluwe gezien. Het blijft de moeite om daar terug te komen.
Yvonne en Ad bedankt.

Quin en Ina.