Unlimited. Wat betekent het. Ongelimiteerd mooi, schoon, geweldig, Brabants landschap? Ja, dat moet wel hè. Wat was het weer fijn om een hele rit open te kunnen rijden door een prachtige omgeving waar je in plaatsen komt waar je nog nooit van hebt gehoord. Laat staan dat je er bent geweest. Het begon op die 5 april al goed met een ontvangst in Café Kerkzicht waar we een heerlijk bakje koffie kregen met een stuk Vlaai naar keuze. En diegene die een vreselijke honger zou hebben gehad, kon ongezien 'Unlimited' nog zo'n stuk op zijn bord schuiven, zo veel stond er op tafel.

Tegen elf uur begonnen wij aan de rit en moest de kap natuurlijk wel open gedaan worden, al was de temperatuur nu niet zo geweldig. Maar dat veranderde snel en toerden we over N- en zandwegen waar onze Ad van Zutphen natuurlijk 'wereld' beroemd mee is geworden. Soms moesten we over wegen die we niet wisten waar ze lagen, maar dat is hem vergeven. De dijkweggetjes waren prachtig en gingen we meermalen langs de kant om de fiets tourtochten de ruimte te geven, die dan ook dankbaar het duimpje naar ons opstaken. Ja, die laatste mannen zitten de hele tijd maar naar de voor hun rijdende billen te kijken en zien voor de rest maar weinig. Je ziet ze soms even schrikken als jij daar ineens langs de kant staat. Toch wel grappig vind ik.

We passeren Kasteel Oijen, wat voor velen een duidelijk punt was om op te focussen. Zo deed het kasteel voor ons ook even dienst als ijkpunt in de route. Het was daar een drukte van belang, daar er naast het kasteel een grote camping is waar de eerste weekenders hun intrek hadden genomen in de vele caravans op het park. Vandaar dat we ook de boodschap meekregen om voorzichtig te rijden. De vakantiegangers met fietsen hebben ook de ruimte nodig.

Opeens moeten we van de route afwijken. Het bleek dat er een brug miste en we nu noodgedwongen via een andere brug en wat kilometers meer alsnog aan de andere kant van het water konden komen. De oplossing, welke Ad op het laatste moment had ingevoerd, klopte als een bus en was het verder geen probleem voor ons. Welnee, gewoon aan het stuur draaien en gas geven. Zo kwamen we weer wat plaatsen tegen waar we nog nooit van hadden gehoord. Megen, Haren, Macharen, Reek, Herpen en ga zo maar door. Ja, Heeswijk Dinther, dat kennen we wel. Dat is dat dorp van Ad van Zutphen.

De zon was inmiddels zo heerlijk aan het schijnen dat we onze 10th langs de kant van een zandweg parkeerden en 'tafeltje dekje' speelden. De 'koude' fles witte wijn kwam op de achterklep te staan en werden er heerlijke broodjes door Ellis gesmeerd met tonijn, kip-kerrie salade en een eitje erbij. De paardjes in de wei stonden ons jaloers aan te kijken met vragende ogen. ,,Krijgen wij ook wat?'' zie ik ze denken. Ja, natuurlijk! Ik offerde mijn extra broodje op aan de acht paardjes. Mmmmmm, niet al te veel, maar ja, ik had hier ook niet op gerekend. Intussen kwamen de eerste MX-5'jes langs en schiet ik snel even wat plaatjes.

Na 45 minuutjes langs de kant te hebben genoten van een heerlijke lunch, rijden we verder om met een soort van puzzeltocht uiteindelijk weer in Loosbroek aan te komen waar we rond 18.00 uur aan een lopend buffet onze honger konden stillen. We hebben weer volop genoten. We kijken met veel genoegen uit naar de volgende rit. De ONZE! Op 19 april is het dan zover. The Best of the West is dan onze vuurdoop. We hopen dat 'onze' deelnemers dan net zo zullen genieten als wij vandaag hebben gedaan. Ad en Yvonne, alweer bedankt voor een mooie rit!