We keken er al lang naar uit en hebben onze duimen blauw gedraaid; dat het maar mooi weer mocht zijn. Wij wilden met de Unlimited dolgraag het cabrio-seizoen zonnig openen.

En eindelijk was het zo ver, het beloofde een mooie dag te worden en ons cabrio-bloed begon sneller te stromen (doet het altijd wel, maar nu nog ietsje sneller).

Bij aankomst zaten de dames van de organisatie al klaar. Ze verheugden zich op een leuke dag. We moesten maar een "koffie met" nemen en na het lezen van de instructies weer terug komen. De rit bleek een dobbelspel te zijn, waarin een dosis geluk wel nodig was, wilde je een gevarieerde rit hebben. Door te dobbelen bepaalde je namelijk het volgende dobbelpunt. Als je pech had reed je steeds heen en weer tussen twee punten. Hierdoor kon er ook niet in groepjes gereden worden, wat wij wel jammer vonden. Staat altijd zo leuk, een paar MX5-jes achter elkaar en je leert weer nieuwe mensen kennen.

Maar… wij beproefden ons geluk en gingen op pad, om de eerste "missie" van zes te voltooien. We reden door het prachtige landschap, over leuke kleine weggetjes. Overal kwamen ons andere MX5-jes tegemoet. Hadden ze geluk of hadden ze pech? Wij besloten dat we al een hoop geluk hadden, want de zon scheen en de motor bromde van plezier.

Bij het tweede punt ging het nog steeds goed, we mochten verder naar een nieuw punt. Onderweg reden we door het drukke maar idyllische dorp Bronkhorst.

Bij het derde dobbelpunt begon het geluk ons te verlaten. We mochten terug naar het startpunt van deze dag. Op zich geen probleem, de omgeving was mooi, de route was nieuw, maar bij de dames gooiden we ons geluk letterlijk weg. We mochten naar het punt waar Frank Mol ons stond op te wachten. Hij wenste ons terug naar waar wij vandaan kwamen, en zo geschiede. Even later stonden we weer bij de dames van de organisatie. Toen we weer een punt gooiden waar we al geweest waren, hebben wij ons formulier ongeldig laten maken en zelf een nieuw punt gekozen.

Uiteindelijk was het toch nog terug haasten voor het, overigens heerlijke, buffet en de prijsuitreiking. De weg terug naar huis hebben we nog over de Posbank gereden. Want ook al waren we van mening dat het een rit in een schitterende omgeving was